Op naar China, naar Guangzhou
We mogen weer jureren in Azië. Dit keer op twee shows die relatief dichtbij elkaar gehouden worden. De eerste is in Guangzhou, China de tweede in Taipei, Taiwan.
We vertrekken gescheiden omdat we dit keer met de trein naar het vliegveld gaan. Ik, Ruud, vertrek vanaf het schitterende nieuwe Rotterdam CS met een intercity die niet bestaat en waarvoor uiteindelijk een alternatief 10 minuten vroeger vertrekt vanaf een ander spoor. Voordeel hiervan is dat ik niet over hoef te stappen.
Ronald vertrekt vanaf het oude vertrouwde Dordrecht CS en springt in Breda bij mij de trein in. We appen wat locaties heen en weer en al snel hebben we elkaar gevonden.
De intercity dumpt ons op Zaventem en met wat geneuzel over ons ontbrekende visum mogen we via de business class toch mee. Op het vliegveld drinken we een paar Leffe tripels niet omdat we dat lekker vinden maar omdat je er een “gratis” glas bij krijgt met de “skyline” van Brussel en een naam gravure naar keuze.
De eerste vlucht loopt voorspoedig en we stappen in Qatar, Doha probleemloos over op de tweede. Na wat drankjes en films landen we in China. Op naar de visum desk voor ons kort verblijf/transit visum. Daar vullen we een kaartje in en wachten we “eventjes” op de douanier van dienst.
Onze chauffeur staat buiten een Chinees worteltje te schieten denken we…
Na nog wat wachten verschijnt er een jongedame die even foto’s maakt van onze documenten en daarna een douanier optrommelt. De douanier van dienst stelt ons wat standaard vragen en komt tot de ontdekking dat hij geen pen bij zich heeft. Gelukkig heeft Ronald die wel, anders hadden we er nu nog gezeten. Er worden nog wat foto’s gemaakt vingerafdrukken gecontroleerd en dan kunnen we door.
Buiten staan onze chauffeurs inderdaad al geruime tijd te wachten en kunnen we de auto in. Op naar het hotel en onze Chinese vrienden.
Voor het hotel stopten we echter voor een hapje en een drankje bij MR. Pan. Een aantal van onze Chinese vrienden bleek daar al te zijn. Het hapje was goed te doen, het drankje bleef niet bij één. Maar man man man wat was het weer gezellig.
Gearriveerd. Op naar twee Koi Shows waarvan we het gewend zijn dat het niveau van de Koi en vaak ook het eten, een trede hoger liggen dan in Europa!
