Interview met Hiroshi Mano aan zijn Grand Champion vat
Terwijl ik dacht dat het eigenlijk al niet de moeite waard was, besloot ik toch nog om de Koi show in Tokyo op te zoeken op de dag van aankomst. Zo kon ik mooi mijn amateur Japans testen terwijl proberende in mijn eentje wegwijs te worden door Tokyo. Ik zag er naar uit de Grand Champion te ontmoeten; wist ik veel dat ik ook zou stuiten op een nieuw ouderdier van Dainichi Toyota…
Dat ‘mezelf redden in Tokyo’ viel aanvankelijk best tegen kan ik je zeggen, want Tokyo heeft niet alleen een buslijn en trein, maar ook een Shinkansen, offerwijl de supersnelle trein, een heel metro-plan en mono-rail netwerk. Best even puzzelen, maar na anderhalf uur, veel gestotter en twee verkeerde tickets later, kon ik mijzelf aardig wegwijs maken. “Lost in Tokyo” zit je echt niet op te wachten, maar je bent dan ook wel weer trots dat het je wel lukt in je eentje.
Om er geen misverstand over te laten bestaan wijst hij nadrukkelijk met zijn vinger op eigen borst.
Eenmaal uitgestapt bij het Ryutsu Center was het nog slechts honderd meter voor ik voet mocht zetten in de weekend-tempel van de All Japan. Bas en Kitty hadden er de hele dag reeds vertoefd en waren inmiddels hotelwaarts getrokken. Een handjevol mensen was er nog. Natuurlijk gebruikte ik mijn minuten goed en aanschouwde de Grand Champion. Dan ineens merk ik dat ik niet de enige ben en vanuit een ooghoek zie ik Hiroshi Mano ook zijn winnaar bekijken.
Wetende dat dit een spaarzaam moment zal zijn voor de kweker in de komende dagen, misschien wel weken, besluit ik mijn kansje te wagen en breek het ijs door hem te feliciteren. Alhoewel de twee andere broers van de Mano familie mij goed kennen, was ik nog nooit bij Hiroshi. Hij is de middelste van drie en is zeker een afgezant van de Dainichi Yorijo, de afdeling van de farm die hij runt echter bevind zich op een andere locatie in Toyota.
Tiebo: Simply wow
Hiroshi: *lacht vriendelijk doch bescheiden*
Tiebo: Ze heeft het gehaald, de belofte van vorig jaar is waargemaakt.
Hiroshi: *lacht nog vriendelijker, doch minder bescheiden*
Ik wist reeds van het voorgaande jaar, waarin dezelfde Kohaku net naast de titel greep, dat de Koi eerder reeds gekocht werd door Ryuki Narita, een Japanse koi dealer. Die staat erom bekend dat hij Koi uitstekend weet klaar te stomen voor Koi shows en dus luidt mijn volgende vraag:
Tiebo: Ze ziet er werkelijk fantastisch uit, is ze klaargestoomd voor de show door Ryuki Narita?
Hiroshi: Nee, bij mijzelf. Narita-san heeft wel de Kohaku gekocht toen ze nisai was, maar is bij mij gebleven om op te groeien.
Om er geen misverstand over te laten bestaan wijst hij nadrukkelijk met zijn vinger op eigen borst. Voor een volle seconde kijkt hij serieus, daarna krullen zijn mondhoeken weer op naar een hartelijke lach. Zijn dag maak je niet meer stuk.
Tiebo: Wat is nu het allerbeste aspect van deze Koi
Hiroshi: *Buigt voorover, kijkt kritisch, maar blijft zwijgen*
Vreemd he. Nu heeft hij deze koi waarschijnlijk zoveel en zolang bekeken in het afgelopen jaar, moet hij nu nog voorover buigen en goed kijken naar aanleiding van mijn vraag. Weet hij het echt niet of kun je een Kohaku van dit kaliber simpelweg niet vleien op het ene kenmerk zonder een ander aspect te kort te doen? Dan duidt ik op het Maruzome Kiwa wat ik bij deze Koi van een exceptionele kwaliteit vind en wat haar in mijn ogen ook de hoofdprijs heeft gebracht. De middelste Mano-telg stemt hiermee lichtelijk enthousiast toe.
Ze is het afgelopen jaar nog zes centimeter gegroeid
Tiebo: Ze is nog wel wat centimeters gegroeid sinds vorig jaar is het niet?
Hiroshi: Dat klopt, vorig jaar was ze nog 87 centimeter tijdens de All Japan, nu meet ze maar liefst 93 centimeter. dat us is dus een groei van 6 centimeter!
Tiebo: “6 Centimeter en dat in deze range? Dan gaat ze die meter ook wel halen toch?”, zeg ik gekscherend.
Hiroshi: Nee, die gaat ze niet halen. Ze wordt nu een ouderdier van Dainichi Toyota.
Het was geen gekke gedachte toch? Als er nog zoveel groei in zat het afgelopen jaar, zou dat een mooie mijlpaal zijn, die meter. Vanuit het standpunt van Mano-san geredeneerd heeft deze Koi al het hoogst haalbare gepresteerd. En volgens de regels van de Shinkokai is de winnaar uitgesloten van deelname voor de All Japan in het opeenvolgende jaar. Hiroshi kijkt erbij alsof hij niet kan wachten tot het zover is. Het is beslist niet voor het eerst dat een winnaar van de All Japan het schopt tot moederdier. De bekendste is wellicht wijlen Sakura, ook van Dainichi. Dat deze Kohaku een fantastische groeicapaciteit en massieve body heeft om mee te geven aan haar nazaten staat buiten kijf. Over enkele maanden moet het reeds gebeuren. We wensen haar veel geluk tijdens haar zwangerschapsverlof en zien uit naar het kraamfeest van dit ouderdier van Dainichi Toyota.
