Welke variëteiten verstaan we onder de gosanke?
We schrijven het begin van de Edo-periode in 1603; het is een tijd waarin niet een keizer, maar een zogenaamde shogun, de leiding over Japan heeft. De oprichter van het Shogunaat, Tokugawa Ieyasu, had vele zoons. Uit vrees dat zijn lijn der opvolging zou eindigen, wees hij zijn drie jongste zoons aan, om het zogenaamd gosanke te stichten. Zij waren gezegend een shogun te mogen benoemen indien de lijn van opvolging zou worden onderbroken.
Ieyasu-san gaf aan zijn negende zoon Yoshinao het Owari domein. Zijn tiende zoon Yorinobu kreeg het Kii domein en zijn elfde zoon Yorifusa mocht heersen over de Hitachi provincie. Deze afdelingen kregen in de aangewezen provincies bekendheid als het Owari Huis, het Kii Huis en het Mito Huis van Tokugawa. Samen vormden zij de gosanke, ‘De drie eerbare huizen’. Alleen zij mochten de naam Tokugawa dragen, zoals ook de shogun en mochten tevens advies uitbrengen betreffende het beleid van het gelijknamige shogunaat. Dit shogunaat was verantwoordelijk voor de eenwording van Japan en hield stand tot 1868! Deze hele periode van meer dan 250 jaren kenmerkte zich door vrede en voorspoed. Handel en verkeer bloeiden en er ontstond een grote middenstandsklasse. Het is in deze tijd dat het huidige Japan, zoals we dat nu kennen werd gevormd. Het is ook in deze periode wanneer de vele cultuuruitingen, al dan niet overgewaaid vanuit China en andere landen, voet aan de grond kregen. Onder deze culturele besmettingen bevond zich onder meer de Magoi of oerkarper dat toen nog niet als zodanig werd beschouwd, doch slechts als voedselbron…
Geen wonder dat de Japanners niets dan lof hebben voor het gosanke; zij waren het die een verdeeld Japan tezamen bracht en hen leidde naar vrede en voorspoed. De term Gosanke wordt dan ook nu nog steeds met lof en eer ten gehore gebracht. Een beetje zoals wij het woord Koningshuis in de mond nemen, maar dan net iets eerzamer, zoals alles in Japan met net iets meer eerbied verwoord wordt. De term wordt heden ten dage gebezigd voor diverse pijlers van importantie bestaande uit drie eenheden. Het kan slaan op schilderijen of een zeer succesvol trio (dus niet de de drie J’s…) We gebruiken deze term in de wereld van Nishikigoi om de meest belangrijke varianten aan te duiden.
Het kan slaan op schilderijen of een zeer succesvol trio
Drie stuks welteverstaan, te weten: De Kohaku, De Taisho Sanke en de Showa Sanshoku. Dit is ook de meest gangbare wijze waarop de term gosanke in Japan tegenwoordig wordt gebruikt. Binnen de hobby is de symboliek achter de term nog altijd even zo eerzaam, zeker voor de Japanse kwekers. Saillant detail is namelijk dat het Tokugawa shogunaat standhield tot 1868; dezelfde periode als waarin de eerste Koi het levenslicht zag. Zal de Koi dan het natenschap zijn van het shogunaat, een reïncarnatie van het ware gosanke?
De Go-Sanke groep heeft dus een streepje voor op alle andere variëteiten. Het is de keizerlijke onder de Koi. De Grand Champion troon wordt nagenoeg immer bestegen door een afgezante van ‘de Drie eerbare huizen’, zij, de gosanke, zijn immers de enigen die een ware opvolger mogen benoemen! De geschiedenis herhaalt zich.
een plaatsje temidden van de bijna heilige drie-eenheid
Ook vormen de patroonstandaarden van de Kohaku, Sanke en Showa een gewichtige leidraad voor de meeste andere variëteiten. Alhoewel de Tancho of de Shiro Utsuri weleens in één adem worden genoemd met het trio, zullen zij nooit tot de Gosanke kunnen behoren. Natuurlijk kunnen nieuwe stromingen deze wel als dusdanig in showreglementen inpassen, maar een van de meest waardevolle Japanse geschiedenislessen vertelt dat een plaatsje temidden van de bijna heilige drie-eenheid enkel en alleen is voorbehouden aan de drie eerbare huizen, het gosanke; de Kohaku, Sanke en Showa. Ik hoop dat dit stukje historie en eerbied behouden zal blijven voor de hobby als symbool voor de vrede en voorspoed dat het Shogunaat bracht aan de Japanners en aan ons als hobbyist die de vrucht plukt van deze reïncarnatie. “Go-sanke!!”
Ginrin varianten vallen in de Ginrin klasse en dus niet onder Gosanke
