Engel’s vijverbouw, deel 3; Omgaan met tegenslag

Het is tijd voor deel 3 over de bouw van mijn vijver. Het heeft wel even geduurd maar dat heeft alles te maken met de titel van de blog. Omgaan met tegenslag want tegenslag dat hebben we ook wel gehad bij de bouw van mijn vijver, én erna.

Wij kwamen er achter dat als wij op een diepte van 1.5 m zaten, de boel achter het te graven gat instortte! Je begrijpt dat dit veel problemen met zich mee bracht, opnieuw het gat maken, weer waterpas stellen en ga zo maar door. Het gat weer op diepte brengen was een ware beproeving. Eén keer stortte het halve terras in, juist op het moment dat Jan gebukt stond. Hij zat dan ook tot zijn heupen in het zand. Wij hebben hem maar weer uitgegraven. Onze hond Bertha hield ondertussen alles goed in de gaten, alleen weet ik nog steeds niet of ze wel wist wat wij aan het doen waren.

Hoe dan ook, wij gingen door! Tot de laatste schep. Het was een flink team dat een steentje bij heeft gedragen. Een aantal mensen heb ik eerder al genoemd en omdat ik niemand wil vergeten noem ik nu de namen van de andere hulpvaardige mensen; Kees den Blanken, Wouter Kromhout van der Meer, Henk Kromhout van der Meer, Dineke Kromhout van der Meer, Daan Koers, Eric Huiberts, Robbie van de Burg, (buren) familie Leen en familie Van der steen, en uiteraard mijn vrouw die alles maar liet welgevallen, want er was een moment dat ik dacht hè hebben wij een nieuwe vloerbedekking, nee het was al het zand wat was ingelopen.

Eén keer stortte het halve terras in, juist op het moment dat Jan gebukt stond. 

Op deze foto kun je goed zien wat de omvang van het project is. Normaal maak je een gat wat 30 á 40 procent groter is dan het eigenlijke bouwwerk zodat je om je bouwwerk heen kunt werken. Maar omdat mijn tuin nu eenmaal niet groter is en de buren geen afstand van hun tuin wilden doen, moet je roeien met de riemen die je hebt. Het werd dus graven, passen en weer graven. Totdat wij aan de kortere platen toe kwamen, deze waren 50 centimeter korter en zo kwamen wij er achter dat de grond niet wegzakte bij het graven voor een minder diep gat! Hierop hebben wij de rest ook ingekort zodat ook de graafwerkzaamheden ingekort werden! Na dit lumineuze idee om de platen in te korten was de vijver snel gereed, althans de omvang van der vijver.

Op de foto hierboven zie je mijn zoon Wout het zand wegkruien. Hij heeft zo ongeveer in zijn eentje 15 m³ weggereden. Het waren zeer veel kruiwagens welke verzet werden. Maar zoals je ziet, hij bleef lachen. Ook zie je de dat de vijver al 60 % dichtgebouwd is. De wanden werden eenvoudig aan elkaar vastgezet met koppelplaten welke gebruikt worden om zware houten balken te “lassen” zelftappende parkers en hupla vast zat weer een plaat aan de andere plaat. Nadat de vijver “rond” was met de beplating, moest ik bepalen waar de collector en de filterbakken geplaatst moesten. Ik wist dit eigenlijk wel, maar zoals ik al eerder zei, in mijn hoofd klopte het wel maar in de praktijk is het altijd net even anders. En dan kom je later weer achter enkele probleempjes.

omdat mijn tuin nu eenmaal niet groter is en de buren geen afstand van hun tuin wilden doen, moet je roeien met de riemen die je hebt

Het bepalen van de collector is achteraf niet op de goede plek gekomen, deze was te krap in ruimte naar de filters toe. De afvoer van de skimmer heb ik dan ook te laag geplaatst. Dit zorgt ervoor dat er niet te veel flow is, maar wel voldoende! Dit zijn leermomenten, waar andere vijverbouwers dan ook weer wat aan hebben. Kranen, ja die ben ik ook vergeten. Ik had ze gewoon liggen, en toch vergeten er tussen te zetten.

Hier zie je de vijver met een U-profieltje gelast de dikte van dit profiel is 6 mm!

Ik had min of meer beloofd dat dit het laatste deel van mijn blog over de vijverbouw zou worden, echter door zeer grote problemen met de filters welke zo mooi gelast waren komt er nog een deel bij. Hier ga ik dieper in op de materie filteren. Ook leg ik uit wat er fout is gegaan daarmee.

Bovenstaand verhaal lijkt op tegenslag, maar ik zal Engel niet zijn als er altijd wel iets positiefs uit te halen is. Het is zo dat ik altijd zeg er is geen koe zo zwart of ik zie wel wat wits aan haar! De positieve dingen zijn bijvoorbeeld dat je al werkend merkt dat grootte er niet toe doet. Ik bedoel de platen voor de wanden waren eigenlijk te lang, hier kwamen wij al werkend achter, en toch is de vijver op diepte geraakt!

In het laatste deel komen de probleempjes van de filtering, ammoniak, PH en Costia aan de orde!