Les Jardins Aquatiques deel 2
Na een openhartig interview met de Fransman en ‘dirigeant Les jardins Aquatiques’, zoals de titel van Nicolas Sejard luidt, struin ik de tuinen binnen. Of althans ik maak aanstalte. Meteen bij de ingang namelijk bevindt zich een schattig bassin. Geflankeerd van een rode Acer en een goed gepositioneerde pagode wordt een idyllisch beeld geschapen. In het basin bevind zich een aanmatigende Yamabuki. De vis is verre van perfect maar in dit anciente bassin lijkt de goudgele wel een jaar of honderd; het spreekt tot de verbeelding.
Lees ook deel 1: Als je tuinen verwacht in Frankrijk
De hele locatie is al offroad en je hoort dan ook in principe niet veel verkeer en dat geeft een prettige sfeer. Als ik de eerste vijver ben gepasseerd kom je al snel in de ontdekkingsmodus. Een rustgevend vijvertje vol met herfstblad aan je rechterhand terwijl een kort kronkelpad je doet uitkomen bij een statige plas met een aantal grote Koi in wintermodus bij elkaar in het midden van de vijver.
Struinend langs deze oevers doekt er iets de kop op. Nu ben ik al niet de grootste, maar even waande ik mij echt een kabouter. Reusachtige lelies overwoekeren een grote vijver dat doet lijken op een meer. De stengels steken metershoog boven het wateroppervlak uit. Het is natuurlijk allemaal uitgebloeid en ik kan me alleen maar verbeelden hoe indrukwekend dit in de zomer moet zijn. Ook nu echter heeft het iets imponerends. Dat komt niet alleen door het formaat, maar ook het massale karakter en de intrigerende herfstsfeer geven me de indruk van een duistere lagune alsof onderdeel van een Science-fictionachtige avonturenfilm. Dit is echter gewoon natuur…
Na een indrukwekkende wilg vind je de ingang naar een bamboe-route. Het park kent de meest uiteenlopende bamboe-soorten en het is indrukwekkend om door de dichtbegroeide gang van bamboe te lopen. Deze komt weer uit bij een vijver met een reusachtige waterval. Deze staat nu logischerwijs uit, maar zal in de warmere maanden voor heel wat zuurstof en een imponerend schouw- en hoorspel zorgen. De redelijk strakke vijver wordt bewoond door tal van Koi die onder de brug door glijden naar wat lijkt op een rivier dat uit het zicht verdwijnt. Het creëert de illusie dat de passerende Koi slechts toevallig hun aanwezigheid prijs geven.
Als je dan verder loopt wordt het echt mooi. Mooi door eenvoud, mooi door de kracht van symboliek en historieke uitstraling. Wederom weelderig aanwezige bamboe creëren een ontdekking om iedere hoek dat je doet denken aan tijden uit de oudheid die je nog nooit hebt gezien. De herfstsferen waarin deze oogstrelende waterpartijen gehuld zijn maken zelfs een ADHD’er instant-zen. Op dit korte stukje pad heb ik een David tijd vertoefd. Hoelang precies weet ik niet; gebezigd met het maken van foto’s en het opsnuiven van het moment stond de tijd heel even stil.
Het verdere park verklap ik u niet maar bestaat uit nog meer verschillende types vijvers zoals een zen tuin, een oase en meer. Doordat alles ruim is opgezet lijkt alles in diens eigen wereld geplaatst en dus zelfs in de herfst is het een ontdekking. Het is de ambities van Nicolas om deze Watertuinen gaandeweg te doen laten evolueren naar een heus Koi park met hoogwaardige Koi in iedere vijver.
Zover is het nog niet, maar ook nu kan ik iedereen aanraden om er eens een bezoek te brengen. Je vindt er goede Koi, maar vooral een prachtige ervaring en veel inspiratie mocht je zelf nog een tuin aan willen leggen. Het zijn de meest Japanse tuinen van Frankrijk in Lyon, maar beslist niet met de Franse slag. Ik kom in ieder geval zeker nog eens terug, maar dan in de zomer…
