Koi handtam met behulp van zelfgemaakte voerpasta

Een artikel dat ik eigenlijk al veel eerder had willen schrijven, maar er nog niet toe geraakte is die naar aanleiding van mijn bezoek aan den Engel, ook wel de Kromme; want je kunt hem voor een gedeelte wel vergelijken met van Hanegem. De nostalgie druipt er van af met een harde schil; toch zachte binnenkant en eigenwijs als ie is. We zijn maar wat blij met de IJmuidenaar die ons nog altijd voorgaat als hoofdredacteur.


Hij stelde zijn huis een ochtend voor mij open – op vertoon van de Groningse metworst van Slagerij Hofman welteverstaan – op het moment dat ik een verzetje nodig had. Even eruit, verstand op nul, lekker keuvelen bij een vijver en zoals dat nu eenmaal gaat bij Engel en Irina, voorzien van voldoende lekker eten en drinken. Bertha begroet mij steevast vriendelijk, doch enthousiast en geeft tegelijkertijd met twee poten een high five. Ik breng het echtpaar even van hun apropos want zij stonden – met de boodschappentas in de hand – klaar om de supermarkt te bestelen. Ik was dan ook een half uurtje te vroeg. Althans dat is wat ik tegen Irina zei. In werkelijkheid had ik met Engel afgesproken vijf minuten voor mijn aankomst te Whatsappen zodat hij dan kon zeggen dat ze nu nog wel even boodschappen konden doen want ik zou er over een half uurtje zijn.


Vijf minuten later zat ik met Engel en een kop koffie aan de vijver. Zijn vijver ligt er heerlijk bij. Sommigen zouden stellen dat zijn vijver nogal een gevaarte is in zijn betrekkelijk kleine tuin, maar het ligt er behoorlijk esthetisch bij en ze hebben duidelijk hun eigen paradijsje gecreëerd met overkapping, zithoek en achterin voldoende ruimte voor de barbecue. De vijver is gewoon mooi en de schuttingzijde is recentelijk afgewerkt met een beekloop volgens de visie van Henk Pannekoek. Henk is bekend van Aqua Arora en zijn Vitaliser. Dat onderwerp blijft altijd aan discussie onderhevig. Welke Engel dan ook niet uit de weg gaat.

Ik wilde het daar nu ook niet over hebben, maar wat ik wel kwijt wil is dat Engel altijd zeer open staat voor denkwijzen die anders zijn dan de zijne. Ik had al gemeld dat hij eigenwijs is – en dat is ook zo als hij overtuigd is van zijn gelijk – en als nestor van ons team zou je denken die heeft alles al eens meegemaakt en zal het altijd wel beter weten, maar niets is minder waar.

Hij staat zeer open voor nieuwe inzichten en heeft het besef dat hetgeen hij nog niet weet of kan begrijpen nog niet perse geen waarheid hoeft te bevatten. Engel kent de commerciële aanpakken en gunt die initiatieven die dat in eerste instantie wat minder lijken te genieten het voordeel van de twijfel en zal eigen ervaring altijd verkiezen boven boekjeswijsheid. “Bovendien is het hobby en geen wetenschap”, zal hij zeggen. “Je doet waar je je goed bij voelt en voor de een is dat het een en voor de ander het ander. Niets mis mee toch?”

Zo ook gedeelten van de wijzen van Shinji. Het bedrijf voorgegaan door de overgedragen visie van de Japanse Shinji op Paul Souren, richt zich op de natuur en het aanwenden van natuur eigen producten als gezondheidsbevorderende voedingsmiddelen en additieven voor Koi. Na een interview en enkele recepten die hij hiel met de Belgische hobbyisten … (lees de artikelen in deze mini serie over alternatief vijveren hier) is hij nieuwsgieriger geworden en ging eens langs. uiteindelijk heeft de voormalig bakker – Engel had een glansrijke carrière waar wij als team nog gretig gebruik van maken tijdens de show weekenden – zijn eigen receptuur bedacht voor een voerpasta en die maakt hij dan ook zelf.

Hij liet mij tijdens mijn bezoek trots zijn receptuur zien waarvan ik niet weet of deze geopenbaard mag worden aan de wereld (Je weet hoe koks kunnen zijn). Ik was best onder de indruk van het lijstje met ingrediënten voor zijn voerpasta. Dat is niet klaar met een ei en een teentje knoflook om er maar twee te noemen. Dat kun je onmogelijk maken per 100 gram, dat doet Engel dan ook niet. In grotere hoeveelheden is de kwaliteit van zijn voerpasta beter te waarborgen en van bederf geen last want het wordt per portie voor enkele dagen ingevroren.


Tot zover erg leuk en over het bereidingsproces van zijn voerpasta wil Engel zelf misschien nog wel eens wat kwijt, doch waar ik nu zo van heb genoten is hoe Engel ervan geniet. Hij vroeg mij als snel; “wil jij ze niet even voeren?” Iets dat ik pertinent niet afsla. Dus ik denk ik gooi er wat van dag deeg in, maar “nein, nein, nein”, zegt Engel met een plagend Duits accent. “Gewoon uit het handje” Zo gezegd zo gedaan en ik moet zeggen; ik stond versteld! De vissen in de vijver van Engel zijn mooie Koi, maar geen jumbo’s van 80 cm en ook beslist niet allemaal van het varieteitje tam. Toch kwamen ze allemaal gulzig, maar dan ook echt gulzig aan het oppervlak, klaar om het deeg tussen mijn duim en wijsvinger weg te trekken. En niet dat ze dan weer de diepte in schieten; helemaal niet. Ze bleven rustig onder mijn hand vertoeven; wachtend tot ze er zelf klaar voor waren en ze nog een graantje mee konden pikken van dit verse receptuur dat Engel met toewijding en aandacht heeft bereid. Het zal beslist tijd kosten, maar als ik dit zo zie dan denk ik niet dat dit gedrag, deze connectie te evenaren is met een kant en klaar voer. Kleine Koi zijn nog wel eens gulzige happers, hele grote rustige grazers, maar in deze vijver vreten alle lagen van zijn bevolking gulzig van het voerpasta. Kijk en oordeel zelf aan de hand van de video die Engel zelf maakte van een andere bezoeker die dezelfde eer kreeg en het gesmak mocht aanhoren.

Ik kan me zo indenken dat Engel met zijn zelfgemaakte voerpasta een ultiem genot van ervaart waarbij hij zijn karakter, vroegere vak en passie voor Koi en lekker eten allemaal tezamen brengt tot een ultiem moment in de tuin met zijn vissen en zijn Irina. Voor mij kwam dit beeld op een moment dat ik die erg goed gebruiken. Een beeld van tevredenheid in huiselijke sferen en ik ben dankbaar dat Engel deze met mij heeft willen delen.