Een Vieze Verse van de Kuoie – Pinky’s Column

Hij is 18 maand, lief, mooi, leuk, prachtige body met hier en daar een Shimi. Nee dit is geen nieuwe Koi, dit gaat over mijn zoontje Sem. Sem kent sinds een paar week het woordje Koi, alleen spreekt hij dit haast op een Franse manier uit. Als ik het moet opschrijven zoals hij het zegt dan wordt het ‘Kuoie’…

Kuoie!? Kuoie! De klemtoon ligt op de scheiding tussen de ‘o’ en de ‘i’ waarna de ‘e’ langzaam en uiterst vertederend vervaagd. Kuoie.. Papa noemt het een Japans accent en daar houdt ik het dan maar bij. Ik vind het al erg knap dat zo een minimensje in staat kan zijn om een viertal klinkers achtereen uit te spreken. Papa is natuurlijk helemaal in de wolken dat Sem Koi (Kuoie) zegt wanneer hij daadwerkelijk een Koi ( of goudvis, dolfijn, haai ed ) ziet. Dit ging natuurlijk niet zonder slag of stoot. Zoals ook ik het verhoor van mijnheer de opsoringsambtenaar heb moeten ondergaan totdat ik ze Alle 10 goed had, zo begon de indoctrinatie voor onze kleine krekel elke dag voor het slapen gaan. Op de overloop hangt een schilderij met daarop… een vogel? … een vliegtuig misschien? … nee, je raad het nooit van je leven ….Koi! Of toch wel?! Terwijl hij in zijn slaapzakje half versufd wakker wordt of wegdommelt voor het slapen gaan,  is het eerste en laatste wat hij te horen krijgt ‘Koi’, terwijl een wijzende vinger uitgaat naar een zwarte en een witte Koi, die als een ying yang symbool, opspringen tegen een Japanse strijdzon. Mama was allang blij dat het niet zijn eerste woordje was. ( dit was by the way, mapa, wat later papa en mama werd.)

Maar goed, een blog schrijven over mijn zoontje en zijn eerste woordjes is hier denk ik niet gepast, dus nu weer `to the point`. Verschrikkelijk natuurlijk voor Tiebo die dagelijks bij de vijver kwam, de Koi voeren, bezig zijn met de technische gedeelten van de vijver, af en toe bowlen en trots met Sem gaan kijken door het raam naar de Kuoie. En ook ik vond het vooral in de zomer fijn om bij de vijver te zitten en achter het raam al die kleuren voorbij zien zwemmen.Toen het moment daar was moest Sem natuurlijk ook afscheid nemen van alle Koi en hij was wonderwel helemaal niet bang om de Koi van zo dichtbij mee te maken, zodra er een Koi in de meetbak zat, schroomde Sem niet om de Koi te aaien, de schat deed dit zelfs met zorgvuldig beleid! Maar het is zeker geen aanmoediging om je kindje onbewaakt bij de Koi te laten. 😉 Dan bazelt hij van verbazing: ‘O’, ‘O’. Ja onze zoon weet met zijn hoge stem wel raad met al die klinkers.

Maar toen Bram een Koi oppakte om deze even goed te bekijken, gaf Sem glunderend kusjes in de lucht naar de Koi toe, dus de Koi maar wat dichterbij Sem en hup liefdevolle kusjes voor de Koi van Sem en vice verca, of moet dat zijn  een ‘vieze verse’.

Hij was helemaal trots, veegde toch wel zijn mondje af met zijn mouw, keek ons eens ongelovig aan en schaterde… is hier een hobbyist geboren? Of hij er over 18 jaar nog zo blij mee is dat we dit hebben ’toegelaten’ dat betwijfel ik en ‘never been kissed’ gaat voor Sem dus niet meer op. 18 Maandjes op deze aardbol en nu al gekust… door een Kuoie…

Liefs Pinky