Een makkie voor Makkes

Ik ben Patrick Makkes, 35 jaar en ik woon met mijn vriendin en twee dochters in Noord Holland. Ik ben met Koi in aanraking gekomen in het jaar 2001 bij een oom van mij, die een vijver met vissen had, maar wist ik toen veel wat een ‘Koikarper’ was?! Nadat hij mij met deze tot de verbeelding sprekende visjes in aanraking had gebracht, ben ik met een vijver begonnen van 1000 liter met wat goudvissen en enkele Koi. Deze groeiden echter  zo hard dat ik na anderhalf jaar een grotere vijver gebouwd heb van 9 kuub (1 kuub is 1000 liter red.) en met als filter een vierkamerfilter die ik ook zelf heb gebouwd. Hierin woonden maar liefst 19 Koi.  Natuurlijk veel te veel, maar mijn waterwaarden bleven uitstekend. Het was het begin van iets moois…

Een aantal jaren terug zijn we verhuisd naar een grotere woning met ook een grotere tuin. Daar hebben we het goed aangepakt; er moest een Koi vijver komen van 30 kuub, dus graven maar. Twee bodemdrains geplaatst en een betonnen vloer gestort van 20 cm dik. De muren zijn opgemetseld en er is een overkapping gemaakt boven de vijver. Aan de voorkant van de vijver zit een raam van 70cm bij 150cm dat van 28mm dik glas is. De binnenkant is gepolyesterd en de filtering komt voor rekening van een Ultra Bead 100 met een Zeefbocht van Cetus. Vorig jaar heb ik er een bio uv 40, een professionele uv-unit met CE keur, tussen laten plaatsen. De installatie is door vishospitaal Anrokoi uit Heerhugowaard uitgevoerd.

‘Het in stand houden van het fundament, de vijver en en het water waarin zij wonen is en blijft het allerbelangrijkste. Pas dan komt de rest’

Wat mij zo aantrekt in de Koi zijn de kleuren en de lichaamsbouw. De Koi die mij het meest dierbaar is zwemt rond in de hoedanigheid van een Hariwake van 12 jaar oud, die nu zo rond de 60 a 65 cm is. Deze heb ik destijds overgenomen van mijn oom. Alhoewel niet de mooiste van het land; hij is erg tam en komt altijd naar je toe als je komt voeren. De Koi waar ik het meest trots op ben dat is de showa van Toshio Sakai die ik bij Paradise of Japanese Koi in België heb gekocht. Wat een mooie vis.Geweldig overigens, hoe ik me zelf nu op dit moment als hobbyist omschrijf; erg gedreven om het beste uit mijn Koi te halen, maar voordat ik doordraaf weet ik wel dicht bij de basis te blijven. Het in stand houden van het fundament, de vijver en en het water waarin zij wonen is en blijft het allerbelangrijkste. Pas dan komt de rest.

Onlangs kwam ik binnen bij Koi Centrum Noord Nederland voor de cursus kwaliteitsherkenning en ik dacht dat ziet er goed uit hier!! Meteen des morgens al, nog voor de cursus, zag ik een Sanke zwemmen, die mij echt aansprak. Echt een plaatje in mijn ogen voor wat betreft de algemene verschijning. Soms heb je dat, dan valt een Koi gewoon echt in je oog. Ik kende de vis voor mezelf al de nodige potentie toe op vooral het gebied van lichaamsbouw, maar de Sanke had ook  erg mooi verdeelt sumi. Toen wist ik nog niet dat het een tategoi zou zijn…  Deze vissen werden ’s middags gebowled tijdens de cursus en toen wist ik het zeker… deze gaat mee!

‘Hoe pik je die Koi er altijd weer tussen uit!’

Wat ik verwacht van de Sanke is dat deze zich zeker, zo volgend jaar rond deze tijd,  in lengte zal hebben verdubbeld. Je ziet nu al dat hij groeit. Daarbij denk ik ook dat het sumi en het hi nog beter naar voren zullen komen. Waar het zal eindigen, wie zal het zeggen, maar voor nu heb ik er erg veel plezier aan… Ik heb namelijk de stap genomen om mee te doen aan een Koi Show dit jaar. Waarom? Wel, allereerst om weer een stukje verder te komen in de mooie Koi hobby en omdat ik van mening ben dat ik toch wel oog voor kwaliteit denk te hebben. Mijn dealer zegt altijd: ‘Hoe pik je die Koi er altijd weer tussen uit!’

In de voorbereiding naar de show zou ik mijn Koi twee weken warm in quarantaine zetten, maar vanwege de lage buitentemperatuur van dat moment en het uitzicht dat ze dan in relatief koude show vaten terecht komen heb ik dat niet gedaan. Ongeveer vier weken voor de show was ik begonnen met kleurvoer en 10 dagen voor de show ben ik gestopt met voeren om maar zo min mogelijk vervuiling te krijgen op de Show. Voor het transport naar de show heb ik dubbele plastic zakken en van die dozen waar ze ook mee aan komen uit Japan gebruikt. Zelf heb ik nog een zuurstoffles aangeschaft.

Toen ik donderdag aankwam in de tuinen van Appeltern dacht ik meteen: ” Zo, daar zit dit jaar kwaliteit”. Maar dat was niet mijn eerste zorg. Ik was bang dat het fout zou gaan met mijn Koi, want het water van de vats was erg koud. Negen graden! Mijn Koi kwamen van rond de 13,5 graad en dat is dan toch weer een terugval die ze niet fijn zullen vinden. Maar alles is goed gegaan en ja, dan krijg je zaterdagmiddag te horen en te zien dat je van de vier Koi die ik meegenomen heb, drie eerste prijzen heb gewonnen! Size 2 Sanke 1^ste in variety and Size 3 Showa 1^ste in variety and size en size 5 met een Shiro Utsuri 1^ste in variety and size.  Ja wat kan ik dan nog zeggen… Het is toch een erkenning die je wordt gegeven in de hobby voor hoe jij met je visjes omgaat en om op een dergelijke manier bevestiging te krijgen dat het toch kwalitatief goede Koi zijn die je hebt uitgezocht is ook een hele streling. De Marudo Sanke dus gewoon in de prijzen, mijn showweekend kon niet meer stuk! Perfect! Of ik in de toekomst weer zal meedoen? Zeer zeker, ik vond het een geweldige ervaring en stiekem toch ook best wel spannend.

Het is mijn droom nog eens zelf naar Japan te gaan om daar een vis uit te zoeken.

Groeten Patrick Makkes