Cultureel onbegrip op Landesgartenschau in Papenburg?!

Na een zeer geslaagd weekend in Kalkar, dacht ik dit weekend de wederom de gang naar onze Oosterburen te maken voor een onderhoud met de inwoners van Papenburg alwaar de schijnbaar befaamde Landesgartenschau – dat zoveel betekent als expositie van tuinen – werd gehouden. Ik was er nog nooit geweest, maar de geluiden die mij bereikten waren positief. Even op het internet gekeken zag het er ook uitbundig uit; het werd gepresenteerd als festival met muziek, een versierd schip en het thema was Bont en blij. Daar hadden we wel zin in. Entree: 15 Euro. Dat zal dan toch wel zeer de moeite waard zijn. Schoonvader mee, vrouw mee, kinderen mee en hup naar Papenburg voor ons Paasvertier.

Vijver in de vlindertuin met turfrand

Nu kennen jullie mij vooral als positivo, maar wat een aanfluiting was dat zeg. Er was echt nauwelijks een fatsoenlijke tuin te bewonderen. Standhouders waren Nederlandse gemeenten in die daarmee hoopten op Duitse bezoekers voor hun campings. Er was wel een mooie vlindertuin met een aangelegde vijver binnenin. Dat was toch zeker 10 minuten leuk vertoeven en wat een plezier hebben we gehad in de speeltuin. Fantastisch, maar kom op, een paar schamel aangelegde bloemenperkjes die echt een dag van tevoren leken aangepoot maken toch geen festival? Gewoon een paar turfblokken als vijver- of tuinrand. Lekker natuurlijk, lekker makkelijk…

Japanse tuinhandschoenen, nou ben ik benieuwd. Ze zijn niet uit Japan, zijn niet van Japanse stof en ook niet gebasseerd op een japanse principe. Ze heten nu eenmaal gewoon zo?! Aaah, daarom zijn het Japanse handschoenen, het zijn’ showa‘s.

De meest pure tuinvorm aanwezig en ook typisch Duits was nog wel de zogenaamde “schnitzeltuin?!

Wat er wel veel was, was kitch, maar dan ook echt veel kitch. Ik dacht dat de tuinkabouter en aanverwanten wel uitgerangeerd waren inmiddels, maar in Duitsland zijn ze populairder dan de nieuwste iPhone. Kunst van de hoogste plank waren nog wel de beschilderde schuttingplanken – zucht – die volgens hen echt overal mee te combineren zijn. Zelfs in een Japanse tuin, zoals gietijzeren kitch ook prima passen temidden van vormbomen?! Blauw glas als siergrint symboliseert het water met zelfs – jawel – een Koi vorm.

Had ik al gezegd dat er ook kitch was. En oh ja er was ook Kitch… Kitch was er ook

Op een ander terrein was nog een heus shantykoor en was wijn te proeven, maar gartenschau? Niets was puur – alles gemengd met kitch. De meest pure tuinvorm aanwezig en ook typisch Duits was nog wel de zogenaamde “schnitzeltuin?!” Ik voelde me er helemaal niet op de plaats, plaatsvervangend schaamtegevoel en tegelijk een beetje gefrustreerd omdat ik er voor drie volwassenen toch even Euro 45,- voor moest betalen. Daar had ik liever wat plantjes voor gekocht die overigens niet of nauwelijks werden verkocht. Ik begrijp er niets van. Of ben ik gewoon de rare eend in de bijt en snap ik de tuincultuur niet?!

Gietijzer in wat heet een Japanse tuin, met blauw glas als water en zwart grond met gekleurde bloemetjes. Een allegaartje dus… Maar wel het mooiste uitzicht van de hele gartenschau denk ik. Smaken verschillen zullen we maar zeggen