Bloeien of verwelken? Bram’s vuurdoop!

Jep, nu is het eindelijk mijn beurt om mijn kwaliteiten te tonen tijdens de tweede senbetsu. Keek ik tijdens Sakura’s Bloesem nog gewoon mee, nu mag ik zelf mijn oog werpen op de nakomelingen van de Grand Champion 2007, Sakura (letterlijk vertaald: kersenbloesem) Na meegeholpen te hebben aan alle eerste senbetsu en vele tweede senbetsu geconcentreerd te hebben gevolgd, kreeg ik van Shigeru-san de mogelijkheid om zelf eens actief aan de tweede senbetsu te mogen deelnemen. Normaal gesproken wordt de tweede senbetsu alleen door Futoshi, Shigeru en twee hele ervaren medewerkers gedaan en dat laat hij ook nog wel even weten, maar als uitzondering mocht ik dus ook mijn kunsten vertonen.  De nakomelingen van Sakura, zal ik ze laten bloeien of verwelken?  Shigeru-san nam de camera ter hand om alles vast te leggen…

Het was wel een hele verassing want er wordt best strikt mee omgegaan. Niet zomaar iets dus en dat is enerzijds wel een heel erg trots gevoel, maar anderzijds wordt de druk des te groter omdat je het natuurlijk niet wilt verkl…. Het is ook echt niet zo dat ik maar meteen in het diepe wordt gegooid en dat is logisch want deze tweede senbetsu is een essentiële selectie. Het is tijdens deze selectie dat je echt verstand moet hebben van Koi en zoals je al hebt kunnen lezen in Sakura’s bloesem, worden hier nog best wel eens fouten gemaakt en tategoi aangezien voor tateshita. Je kunt al best veel zien aan de Koi, maar soms ook juist niet en daar schuilt het gevaar.

Shigeru-San liet het al vaker dan eens zien dat sommige Koi gewoon op een ander punt in de ontwikkeling zitten als anderen ook al zijn ze van dezelfde kweek. Bij sommige exemplaren trekt het sumi (zwart) van de showa net iets later weg dan bij anderen, in ruil voor shiroji (witte huid) of zelfs hi. Dit is te herkennen als je er eenmaal kaas van hebt gegeten, maar de snelheid waarmee een en ander ook nog eens moet gebeuren zorgt er voor dat je voortdurend bij de pinken moet zijn en zelfs dan kun je het nog over het hoofd zien. Shiogeru-san spreekt dan ook vaak over dat hij het voelt: ” we can feel it”, zoals hij het verwoord. Hij berust op de ervaring van hem zelf, zijn broer en twee medewerkers. Andere medewerkers, ook al werken zij er al langere jaren achtereen, worden gewoon niet toegelaten om deze  selectie uit te voeren. De spanning stijgt…

Shigeru-san filmt hoe ik de senbetsu doet. Dit doet hij natuurlijk voor mij om deze unieke ervaring vast te leggen, maar stiekem nog meer denk ik omdat hij op deze manier over mijn schouder mee kan kijken zodat hij kan corrigeren waar nodig. Ik vind dat niet erg. Ik begrijp mijn positie en grijp ook deze beleving maar weer eens aan om te leren om die ‘feeling’ waar ze hier over spreken te kunnen benaderen en zoals de zon op deze warme zomerdag op mijn rug schijnt zo warm voelt dit moment van top tot teen. Als ik meteen een eerste hele speciale Koi tevoorschijn tover weet ook Shigeru-san niet hoe hsnel hij dichterbij moet komen. Een Maruten sandan (driestaps patroon waaronder een patroon op het hoofd). Je ziet dat het patroon op het hoofd ook echt rond is. Ze worden dus wel zo geboren! ‘This is a keeper’, zo luidt het.

Na enige vissen verder te zijn en de nodige aanwijzingen wipt Futoshi-san opeens een Koi in mijn netje. (zie foto onder) De reden dat hij dit visje met mij deelt is al snel duidelijk. Dit is wel een erg bijzondere kwaliteit. De luster zie je onmiddellijk aanwezig op het hoofd en het is een hele frisse verschijning. Een erg goede huidkwaliteit, een aantrekkelijk patroon en zodra Shigeru-san het visje ziet zegt huij gekscherend dat het een kampioen is gevolgd door de opmerking dat ik dit exemplaar maar mee naar huis moet nemen. Shigeru-san heeft dan het visje nog niet goed bekeken. Natuurlijk ga ik onmiddelijk in op het aanbod, maar Shigeru-san lijkt dat toch te beseffen dat hij voor zijn beurt heeft gesproken. Ze zijn me best wat gegund hier hoor, maar ze willen natuurlijk niet het risico lopen om die ene champion door de vingers te laten glippen. Het feit dat ze zo geconcentreerd met elk visje bezig zijn geeft aan hoe goed deze kweker is en met hoeveel hart en ziel hij dit beleeft. Om je te blijven bekommeren om die ene vis temidden van zovelen is passie en toewijding nodig.

De video hieronder is maar een kleine impressie van mijn senbetsu aan deze kweek natuurlijk, maar o wat was dat een beleving. Wie weet waar deze vbissen dadelijk belanden over de hele wereld. de nakomelingen van een een ouderdier waar Dainichi nog zoveel verwacht. Misschien straks wel echte kampioenen en die heb ik gewoon in mijn handen gehad, geselecteerd en gekeurd. Dankbaarheid overspoelt me en nog nooit heb ik de ‘ thank you’ die ik aan het einde van ieder video oprecht uitspreek zo erg gemeend.

Eigenlijk komt het echte besef pas daarna en als je des avonds in je bedje ligt en ik deze video voor het eerst zag… Wat zal ik morgen weer beleven?