Het classificeren van de Koi voor de wedstrijd is een delicate klus
De eerste vissen kwamen gisteravond al binnen. Bij wijze van uitzondering gezien de enorme afstand die sommigen moeten overbruggen om hun Koi in de competitie te brengen. Vanochtend is het echte werk voor het benching team begonnen. Vanuit Scandinavië arriveerden de eerste Koi. Twee benching teams bestieren het middenterrein die ieder bestaan uit een fotograaf, iemand die het schepnet hanteert, een notulist en iemand die de Koi handled in de meetbak.
Het benchen duurt echt de hele dag, vaak tot laat in de avond
Eén voor één worden de Koi middels een groot pannet begeleid naar de meetbak. In de meeste gevallen moet de Koi even een paar keer rond gedraaid worden; dit wordt gedaan om de vis lichtelijk te desoriënteren; de natuurlijke weerstand wordt daarmee enigszins getemperd. (Bij vrouwen overigens werkt dit alleen op de dansvloer, ik heb het wel geprobeerd…)
De specifieke variëteit wordt gedetermineerd alsook de showklasse waarin de Koi uitkomt. Zo is een Chagoi een Koi die uitkomt in de Kawarimono klasse waar alle eenkleurige niet-metallieke Koi in participeren. Als de Koi zich dan rustig langs het meetlint laat leggen, kan ook de lengteklasse worden bepaald. Aan de hand hiervan weet de jury straks in welke vaten alle Koi zwemmen die meedoen bijvoorbeeld om de 1e en 2e plaats Kawarimono klasse in size 30-40 centimeter.
…om vervolgens uit te leggen dat de Koi om deze redenen niet mee mag doen aan de wedstrijd
Het is niet altijd even gemakkelijk, want zoals met zoveel dingen in het leven moeten er soms moeilijke beslissingen worden genomen. Zo is er een kleine Kohaku die een ontsteking heeft. De eigenaar had dit niet opgemerkt; het wondje zat aan de buikzijde. Het wordt nauwgezet beoordeeld door een tweede en zelfs derde persoon. Oude wondjes zijn niet erg en ook transportschade is (in de meeste gevallen) geen reden tot uitsluiting.
Netjes wordt getoond aan de eigenaar waar het probleem zich voordoet om vervolgens uit te leggen dat de Koi om deze redenen niet mee mag doen aan de wedstrijd. Niet de leukste klus, maar bij de eigenaren, die vooral de gezondheid van de vis voorop stellen, wordt hiervoor de nodige begrip geoogst. Wel mag de vis blijven zwemmen in het vat en onmiddellijk verschijnt er een Koi-arts ter plaatse om in overleg met de eigenaar de Koi te voorzien van antibiotica om de ontsteking tegen te gaan.
Ter ondersteuning wordt natuurlijk een foto geschoten; zo kan er geen misverstand ontstaan. Al gebeurd dit natuurlijk echt wel eens, want het blijft mensenwerk. Dat maakt het ook zo intrigerend en respectvol om deze mensen dit te zien doen. Het benchen duurt echt de hele dag. Afhankelijk van wanneer mensen aankomen met hun Koi soms tot laat in de avond. Iedere Koi, van naar schatting zo’n 600(!) vissen moet op deze manier worden bejegend om de wedstrijd goed en eerlijk te laten verlopen.
