Ancient fishing in ancient Greece

In de lucht strekt het net zich uit tot een reusachtig spinnenweb, maar voor een vlieg of een motvlinder doet ze het niet. Bij het neerkomen op het wateroppervlak zinkt het lood en omsluit het web de leefomgeving van de vissen voordat deze *blub* kan zeggen. Terwijl zo oud als de mensheid zelf had ik het nog nooit in werking gezien; een casting net of werpnet. Temidden van een rivier in Griekenland sluipt een man als een krijger door het ondiepe water van de Evros…

Voor die het nog niet wist, vertoef ik een maand in Griekenland om aldaar mijn steentje bij te dragen aan het Europese migratieproblematiek. Natuurlijk kan de boog niet altijd gespannen zijn en maak veelvuldig van de gelegenheid gebruik om de Griekse cultuur te proeven. dat ik daarbij weer uitgerekend op een visavontuur moet stuiten, ja daar kom ik nu eenmaal niet voor weg. Het deed me denken aan de film Gladiator waarin een zekere krijger wordt uitgerust met een Trident en een werp net. Dat was tenslotte het enige referentiemateriaal tot op heden. Misschien vond ik het daarom ook wel gelijk stoer of misschien vanwege dat ik zelf vroeger wel eens stiekem met een staand net vanaf de brug vistten. Ik moet er wel bij vertellen dat deze manier van vissen in Nederland wordt gezien als stropen, maar kattekwaad hebben we allemaal uitgehaald.

Stropen, dat was nu precies waarom het werpnet was uitgevonden en dat is al heel wat jaartjes geleden. Al van de 4e eeuw voor Christus stamt het eerste bewijsmateriaal. Mijn Koi vang ik liever niet op deze wijze, maar het principe is eigenlijk gewoon de micro variant van de grote netten die bij het afvissen van een mudpound worden gebruikt. Gelukkig geschied dat niet met het doel deze vissen op te peuzelen zoals dat bij deze manier van vissen wel het geval is. De gevangen pikarellen hoeven, indien niet al te groot, niet worden ontdaan van de ingewanden en worden heel gefrituurd. Toevallig werd een eerdere vangst net bereid en opgediend. De Griken die mij geintrigeerd foto’s zagen maken nodigden mij uit om te komen proeven en alhoewel ietwat sceptisch, kon ik als Nederlander toch geen ‘nee’ zeggen. Inmiddels heb ik eergisteren al een bordje besteld bij een plaatselijk restaurandje… heerlijk…