Helaas zat een rondje hardlopen er niet meer in vanochtend, met maar een paar uurtjes slaap trek ik dat dan weer niet. Morgenvroeg helaas ook niet omdat we dan iets heel speciaals gaan doen waar zelfs mijn overige vakkundige reisgezellen in al die jaren nog niet heen zijn geweest en daar kijk ik wel naar uit! Vertrektijd is stipt 06:30 uur en zaterdagochtend mag ik nog een uurtje eerder op om terug te reizen naar Nederland. Vandaar dat ik mijn loopschoenen alvast maar terug in de koffer doe.
Volgens mij was het kwart voor negen toen we deze mooie morgen bij Shinoda Koifarm binnenstapten. Shinoda is bekend om zijn GinRin, Doitsu Go-Sanke en Utsurimono. Het was hier dat de dag lekker begon. Samen met Rob Hi Utsuri selecteren en met Joachim Doitsu Showa en – Kohaku. Een zalig begin van de dag. Met Wim ben ik natuurlijk nog even bij de big bak met de mooie jongens gaan wegdromen en daarna nam hij mij mee om even op bezoek te gaan bij de stier van Shinoda, yep ik zei inderdaad stier. Een beetje zielig is het wel om te zien dat die stier met een ring door de neus vastgenageld staat aan een paal.
Maar Wim verzekerde mij dat die stier heel erg in de watten gelegd wordt door zijn baas. Sowieso met een eigen optrekje en bij goed weer mag hij lekker buiten in de zon luieren. Moet wel zeggen dat zijn onderkomen er piekfijn uit zag. Later op de dag zag ik nog twee andere stieren in het dorp en Joachim vertelde mij dat die aan een soort sumoworstelwedstrijd meedoen waarbij deze grote gehoornden de koppen tegen elkaar gezet worden en de sterkste van de twee de andere stier buiten de ring moet zien te duwen. Een bloedeloos schouwspel die wellicht de moeite waard is om een keer te zien.
Vanuit Shinoda zijn we voor de tweede keer naar Hirasawa gegaan om op zoek te gaan naar klantspecifieke Jumbo’s. Daar werden we heel vriendelijk ontvangen door Yoshiyuki Hirasawa en zijn een na oudste zoon. Gezellig aan tafel keuvelen over grappige herinneringen en anekdotes allemaal vertaald natuurlijk door Rob in het Japans. Bij mijn vraag aan hem wat hij nu als zijn beste (kweek-)varieteit beschouwde, antwoordde hij heel simpel; als het maar groot is Natuurlijk was Wim na de koekjes, uh ik bedoel de koffie naar het koihuis van de zoon gelopen om de handel voor die drie mooie Ginrin Kohaku weer eens op de spits te drijven. Een moeizaam proces waarbij Rob, Joachim, Ronald en mijzelf smachtend op zoek gingen naar een lekkere tuinstoel om ff te liggen wachten.
Maar zoals de eerste keer hebben de heren na wat heen en weer gesteggel opnieuw elkaar de hand moeten geven met de afspraak om er elk nog maar eens goed over na te denken. Maar met lege handen zijn we niet naar huis gegaan. We hebben namelijk een mooie afspraak gemaakt voor morgenvroeg maar daar kom ik natuurlijk pas morgen bij jullie op terug; spannend.
Op aangeven van Rob hebben wij en bezoek gebracht aan de Maruhide Koifarm. Een vrij jonge kweker en tevens nog werknemer van Isa (Koi Farm) Hide Massio. Nou een koi farm is wel heel veel gezegd tis meer een oud schuurtje. Bij binnenkomst schrokken we ons wel een beetje rot, wat een krakkemikkig gebeuren zeg en na het aanhoren van de prijzen voor de Nissai dachten we samen laten we gauw maar weer eens gaan. Behalve Joachim die bij de derde niet al te helderde bak rustig voorstelde om eerst maar eens enkele te bowlen. Zelf dacht ik toen dat het vergeven moeite was, maar niets was minder waar. Bekijk zelf de foto’s van de Doitsu Kohaku en Sanke maar eens. Je kunt niets anders zeggen dan; Joachim, slim van je om de moeite te nemen. Dus Ben weer een lesje geleerd dacht ik toen.
Van hieruit zijn we langs Marusaka Koifarm gereden alwaar we ondermeer Hariwake, Yamabuki, Chagoi, Midori, Sanke, Kohaku en verschillende Doitsu variëteiten hebben gezien. Rob heeft hier een kleine bestelling opgevist. En we hebben hier o.l.v. Papa-San weer fijn kunnen genieten van wat top koi en dito onderhandeling.
Nu het eind oktober is wordt het al heel snel donker in Ojiya en na 17:00 uur is het bekijken van koi zeker niet meer aan te raden. Dus met een wat snellere vaart dan gebruikelijk heeft Rob het gaspedaal aangesproken en waren we in “no time†bij Myatora Koifarm. Zoon Katsunori Miya was nog wat Tosai uit de mudpond achter het koihuis aan het netten. Vooral Go-Sanke waarin de Sensuke bloedlijn dominant aanwezig is treft men hier aan. Ronald heeft hier zijn best gedaan om haast een hele bak op te kopen wat hem ook gelukt is.
Uiteindelijk konden we nog net de deur open krijgen bij aankomst op Koifarm Torazo van kweker Tsuyoshi Kawakami. Bekend om zijn Sanke en Kohaku en dat is aan de foto’s wel te zien! Het wordt al een beetje vervelend maar ik kan het niet nalaten om ook hier weer te vermelden dat Wim de kweker wat stof tot nadenken heeft gegeven, dit zal net zoals Hirasawa wel een vervolg krijgen. Kijk vooral even naar de fraaie lichaamsbouw van de Sanke hier afgebeeld, +/- 85 cm. Als het maar groot is 😉 !
Nou mensen ik fiets erover heen wat betreft de tekst en uitleg maar dat heeft enigszins te maken met het feit dat ik nog niet echt veel geslapen heb de laatste tijd. De foto’s nog moet uitzoeken en opsturen en dat ik de komende twee ochtenden er wee vroeg eruit mag. Maar niet getreurd; ik maak nog een uitgebreid verslag voor de Koi-Wijzer als ik weer in Nederland ben, mocht je dat op prijs stellen natuurlijk.
Oyasumi Nassai