Ondanks de temperatuur met een hengel op zoek naar azende vrienden
Het is februari. Deze maand is vaak de koudste maand van het jaar. Toch word ik al wat vrolijker. De dagen worden langer en ik heb de zon gemist. Op zo’n dag als vandaag, windstil, strakblauw en een stralende zon, is het heerlijk om buiten te zijn. Mijn hobby naast de Koi is penvissen. Jagend met wat voer aan een haakje op zoek naar karpers in een slootje. Er zijn veel Koihobbyisten die de hengelsport bedrijven naast het houden van een Koivijver. Er zijn er ook, die niet kunnen begrijpen dat je kunt jagen op een dier wat je liefhebt. Zelf vind ik dit eigenlijk ook tegenstrijdig en kan dat niet verklaren, maar kan er wel enorm van genieten.
Het heeft vannacht gesneeuwd en gevroren. Ik moet de vooruit krabben voordat ik vertrek. Toch voelt het niet koud, het is 6,5 graden Celsius en windstil. De adrenaline begint zijn werk te doen zodra de hengel de auto in gaat. Wetende dat er een kans is dat ik niks vang, ga ik erop uit. Het water is koud en er ligt ijs op open water. Dat risico deert me niet en weerhoudt me niet. Ik ga om even van de natuur te genieten en doe net alsof het voorjaar is.
Op de automatische piloot rijd ik naar mijn stekkie. Een plek waarvan ik weet dat de zon op mijn rug zal schijnen en waar ik kans op activiteit van vis verwacht. Wat aas aan de haak en klaar om te gaan. Ik kijk op mijn klok en kan maximaal twee uurtjes blijven. In deze twee uur moet het gebeuren.
Mijn zintuigen focussen zich op de omgeving en de geluiden van de natuur. Ik hoor een specht en zie een reiger. Soms vergeet ik gewoon om de dobber in de gaten te houden. Er hoeft even niets, totaal anders dan een normale doordeweekse dag. Tot ik ineens een karper zie, niet al te ver weg. Er vanuit gaand dat hij traag zwemt zal mijn geduld beloond worden. Nog geen 10 minuten later sta ik met een kromme hengel!
Enkele minuten later land ik een mooie vis. Een typische slootkarper. Slank, sterk en ik vermoed een mannetje van ongeveer 50 cm.
Na het nemen van een foto, wat altijd een uitdaging is als je alleen bent, laat ik deze jongen weer vrij. Ik heb nog even en ga 40 meter verderop zitten. Ik ga niet de boskant op, want daar is het nat en vochtig. Het moet wel genieten blijven.
Nieuw plekkie gevonden. Even wat voeren en weer geduld hebben. Het zit vandaag echt mee, want wederom duurt het niet lang voordat ik een karper spot. Tot de aanbeet duurt dan nog 20 minuutjes, maar goed.
Uiteindelijk vang ik drie karpers in twee uur tijd. Zeer content op het resultaat, want het kan ook heel stil blijven in de winter. Van de derde vangst helaas geen foto. Time flies when your having fun, dus moet weer snel naar huis! Een fantastische dag!
