Iets mooi vinden heeft niet altijd een connectie met perfectie, het is persoonlijk en soms onverklaarbaar. Het is een beleving, een emotie die blij maakt omdat er iets van binnen wordt geraakt. Ineens maakt het soms niet zoveel meer uit dat er misschien ook onvolkomenheden zijn.
Maar wat heeft dit nu met Koi te maken?
Afgelopen november zijn we met onze dealer naar Japan geweest. Het was een prachtige ervaring. Veel gezien en ook hele bijzondere dingen meegemaakt. …Dat geeft soms reden tot nadenken.
Sinds kort probeer ik me meer en meer te verdiepen in de mogelijke ontwikkeling en potentie van een jonge Koi. Maar omdat dit verder niets met “gezondheid” te maken heeft had dit nooit prioriteit. Hierdoor moet er met andere ogen worden gekeken naar: huidkwaliteit, bouw en potentie. Dus niet beïnvloed raken door de eerste uiterlijkheden, maar de mogelijkheden in ontwikkeling proberen te voorspellen. Dat klinkt verschrikkelijk interessant en staat in mijn geval nog helemaal in de kinderschoenen.
Heel vaak komt de voorspelling immers niet uit. Een Koi die vanuit Japan naar Nederland komt krijgt te maken een andere watersamenstelling, meestal een (naar verhouding) kleine leefruimte met te veel soortgenoten enzovoorts.
Kortom, de condities zijn vaak niet optimaal genoeg voor een resultaat dat uiteindelijk aan de verwachtingen voldoet. Vooruitkijken is koffiedik….Voorspellen is ook dromen.
Maar goed. In Japan zijn veel mogelijkheden om aan deze kennis te werken omdat hier ontzettend veel kwekers zijn. Ik zocht, keek, speurde, keurde, was kritisch en probeerde een zinnige beredenering te geven bij de vissen die gebowld werden. Op dat moment was het ook leerzaam om dit met onze dealer en de mensen uit onze groep te bespreken. Het lukte al steeds beter om het verschil te zien…echt waar!
Natuurlijk zochten we met een bepaald budget en dat is best lastig hoor! Dat bepaalt gewoon mee hoe hoog de lat ligt. Maar het resultaat mocht er zijn, een Aka–Matsuba en een Ginrin Showa mogen zich straks bij ons thuis gaan bewijzen. Pas over “misschien een paar jaar” weten we dan of de vooruitziende blik juist was. Ook dat is een onderdeel van de hobby. Dit zijn vissen die beloftevol, maar nu nog lang niet “af” zijn. Ze zijn al mooi maar kunnen héél mooi worden.
Zo, missie volbracht! Dacht ik…
Maar niets is verwonderlijker dan de mens, want ineens zag “mijn Harrie” een, ja hoe moesten we het noemen? Een Shiro Utsuri met geel of een gele Showa? Deze variëteit was het toevallige bijproduct van een kweek en zwom “zich van geen verschil bewust” tussen zijn soortgenoten die wél volgens de standaard waren. Maar wat zeldzaam mooi!? Hij werd gebowld en daarna sneuvelden alle voornemens volledig om kritisch te zijn. Deze vis maakte ons blij en aan het lachen. Een geel puntje op de neus, de voorvinnen niet gelijk van kleur, geslacht onbekend en een staartaanzet die misschien wat dunnetjes is. Bovendien lijkt de gele kleur niet bepaald stabiel, …maar wát een grappige, leuke vis!
Deze Koi is zeker niet perfect en alle toekomstvoorspellingen zijn onzeker te noemen. Gewoon ineens allemaal niet zo belangrijk meer. Weggevaagd, geen bedenktijd voor nodig. Onze “happy fish” hoeft zich nu al niet meer te bewijzen, want we kijken er naar uit dat hij ons thuis ook aan het lachen maakt. Most Unique (voor onszelf)…
Dat is belangrijk!
…wat is mooi?
Met dank aan Fred Bor.
