Het gouden uurtje van Ewit Kievit

Het hoofd leeg en kortstondig bevrijd van de beslommeringen van alle dag.

De merel, ook gewekt door het ochtendgloren, zingt op de nok van het dak zijn repertoire. Een vroege duif waggelt onhandig over de ongelijke spijlen van de schutting.

Aan de rand van de vijver verdringen Koi zich in mijn belangstelling. Wachtend op het lekkers dat komen gaat.
Zij kennen de routine en weten dat ieder moment een kleine regen van voerkorrels hen ten deel zal vallen.

In de hoek van de tuin woont Konijn. Bruut knagend aan de tralies van het schuifhekje laat hij weten dat de nacht wat hem betreft lang genoeg heeft geduurd.
Zijn wandeling door de tuin laat hij zich niet ontnemen. Hij heeft immers de taak op zich genomen om ieder stukje groen wat het aandurft te ontspruiten tussen de stenen vloer te decimeren.

Het grote Vlijtig Liesje, pronkend met haar bloemenpracht en welig tierend in een grote schaal aan de vijver, heeft niets te duchten van Konijn.

Zodra het water wordt beroerd door smakelijke hapjes ontstaan er kleine explosie’s van staarten

Zo ook de muizen. Als Konijn even niet oplet glippen ze langs de loopplank naar zijn voerbak om steeds een enkele korrel te jatten en mee naar de verstopplek te nemen.
Ik weet allang dat ze zich ophouden in de holle ruimte van de vijver tussen steen en betonplex.

Voor de buitelende vissen zit het wachten erop. Met in de ene hand een grote kop koffie en in de andere een voer emmer is het slechts een kwestie van seconden tot de kleurrijke chaos aan het water oppervlak.

Zodra het water wordt beroerd door smakelijke hapjes ontstaan er kleine explosie’s van staarten op het water. Koppen die de oppervlakte spanning doorbreken in de jacht naar al dat lekkers.

Terwijl de zon piekt over dakpannen en de wereld wordt verlicht in haar aanwezigheid ben ik mij iedere ochtend weer bewust van een kortzalig geluk zo zittend aan de vijverrand.

Helemaal alleen…geen gedachten…even is mijn wereld perfect. Het duurt maar even. Maar de rest van mijn drukke dag kan ik teren op de gedachte dat morgen weer een gouden uurtje brengt.

Ewit.

bron uitgelichte afbeelding: www.biotop-benelux.com