Momotaro Challenge 2015 bij Koicentrum Noord Nederland
Het was een spannende dag. In het voorjaar zijn er zo’n veertig tosai ondergedompeld in de nieuwe 100m3 opgroeivijver van Koicentrum Noord. Dankzij de inventieve overkapping heeft Luc, zaakvoerder van de winkel in Groningen, kunnen spelen met de kleur van het water, zonlicht en temperatuur. Toen mijn blote handen het water raakten, ik had de eer de vissen te meten en te sexen voor zover mijn kennis daarin reikt, voelde ik meteen de heerlijke 24 graden. Dat de Koi dit ook zo heeft ervaren benodigd geen gift te kunnen spreken met vissen.
Een verrassing tot het moment waarop de Momotaro ruggen de spanning van het wateroppervlak verbreken
Zonder uitzondering namelijk, blaken de vissen van gezondheid en dat weerspiegelt ook op het netvlies van de deelnemers en aanwezigen wanneer het net zich sluit. Wanneer je nog niet eerder een ikeage in Japan hebt beleefd, komt dit toch erg dichtbij. De Groninger staat erom bekend nuchter te zijn, maar zij en de mensen van verder weg, keken nu toch onbeschaamd verrukkelijk, maar ook ongeduldig op de kleurenmassa neer. Een werkelijk fantastisch gezicht. Omdat het water de hele zomer gematigd groen is gebleven, was het ook echt een verrassing tot het moment waarop de Momotaro ruggen de spanning van het wateroppervlak verbreken. “Hoe zal mijn vis ontwikkelt zijn?” “Hoeveel is ie gegroeid?” Je kon bijna hardop horen denken. Het uur van de waarheid was aangebroken.
Als dan de sok te water gaat en de eerste vissen worden gelift, daalt ook het besef dat de Koi een danige groei hebben meegemaakt. De Koi worden vervolgens eerst in een groot vat gezet met vijverwater. Luc doet een eerste inspectie. Hier vandaan worden ze één voor één in een klein showvatje, met schoon water op dezelfde temperatuur, overgezet. Hier worden de Koi dan geconfronteerd met de strenge blikken van Remy en Janine door de lenzen van respectievelijk hun video- en fotocamera. De deelnemers aanschouwen er hun oogappel voor het eerst goed en raken eigenlijk allemaal verbijsterd. Ik geloof dat het minimum lag op een groei van 15cm over vijf maanden, maar er waren er ook die gewoon door de barrière van 20cm in lengtegroei braken. Slechte Koi waren er niet bij; minder imposant misschien, maar echt het overgrote merendeel heeft zich boven verwachting goed ontwikkelt; teleurstellingen waren er simpelweg niet.
De verzorging was deze dag echt magnifiek te noemen. Zo moest Christiaan Eilander, die volgens de toehoorders een interessante lezing gaf, harder praten omdat de boeren, burgers en buitenlui zo smakten met een mond vol cake en koek. Een uitdaging lag nog even in de aanvoer van het bruine vloeibare goud toen het koffiezetapparaat in vuur en vlam stond, maar ondanks dat ze het zelf waarschijnlijk niet heeft gezien omdat ze zo druk was, zagen wij wel hoe goed de inwendige mens werd verzorgd. Met drinken, broodjes en zelfs een barbecue met een biertje, cola (light) of appelsap, bergen salades en nog speciaal opgehaalde stokbroden, kreeg je in de eerste plaats een schuldgevoel dat dit allemaal gratis is, maar daarentegen voelde je jezelf wel echt onderdeel van de grow-out; als dit elke week zo gaat red ik ook wel 15cm in vijf maanden erbij… Het enige dat eigenlijk nog heerlijker was dan het eten, waren de vele gesprekken.
Om geheel andere reden scheurde ik overigens nog wel uit mijn broek, dat durf ik nu achteraf wel zeggen. En die mensen maar denken wat ik toch voorzichtig te werk ging; rustig door de knieën, in plaats van te hurken, telkens met die Koi-sok, haha. Al was dat niet voor de show. Het verplaatsen van de vissen was maar een meter en ik vertrouw mezelf er best mee om de vissen met de hand over te zetten; doch hoe klein de kans ook is, het zijn niet mijn vissen en ‘better safe than sorry’ vind ik dan een waardevoller devies. Het stoer doen laat ik liever aan anderen en veel meer ervaren mensen over. Dat ik ervan genoot om op de knieën voor de meetbak in alle eerbied de vissen te handelen is een voldongen feit. Trots was het ook op sommige momenten, omdat mijn jongste zoon van twee, ook op zijn knieën naast mij zat met zijn, eveneens ontsmette, handjes in het water. Ja, je hebt je handen er vol aan, maar het zijn van die momenten die dat alles meer dan waard maken.
Als zijn huis niet te koop stond wist hij het wel
De eigenaren hadden natuurlijk hun oren gespitst en samen besprak ik met hen de ontwikkeling en stand van zaken van de vis. Af en toe maakte Janine nog even een detailfoto van een specifiek kenmerk terwijl de eigenaren geïnteresseerd hun vragen stellen hierover. Niet dat ik altijd het antwoord weet, maar daar komen we achter! Verschillende soorten sumi; het een trekt weg, het andere komt op. De ene showa heeft al wel een hoge rug, de andere niet. Wat is nu beter? Dit is echt een utopia voor mij persoonlijk en ik voel me er helemaal in mijn element. Overigens weet ik dat er nog steeds iemand is die nu nog twijfelt of hij die ene vis nu nog moet kopen of niet… Als zijn huis niet te koop stond wist hij het wel en anders ik wel! Bijzonder eigenlijk dat mijn favoriet, nog niet eens verkocht is, maar dat zegt wellicht meer over mij 😉 
Het voelde overigens ook echt alsof je de mensen al jaren kent en het was erg gemoedelijk. Zo namen mensen zonder blikken of blozen, waar nodig, een rol aan. Of dat nu een schepnet voor de blaadjes was of het draaien van het vlees op de barbecue; het ging volgens de aard der dingen. Luc moest nog zelf de vijver in toen er een Koi met diens rugvin verstrikt zat in het afsleepnet. Na goed overleg heeft hij deze twee vissen naar binnen gezet in een verwarmde bak zodat op een rustige moment kan worden bekeken of het nodig is de rugvinnen te hechten. 
Omdat we er bij waren in het voorjaar en ook nu de vissen hebben vastgelegd op beeld, zullen we zo nu en dan eens van enkele vissen de ontwikkeling met jullie bespreken in een artikel. De foto’s moeten eerst nog even ontwikkelt worden in de darkroom van Remy en Janine. De vissen zijn overigens allemaal weer terug in de opgroeivijver geplaatst. In principe kon men de vis mee naar huis nemen, maar iedereen had er het volste vertrouwen in dat de Koi hier gedurende de wintermaanden uitstekend op hun plaats zijn. Stiekem is dit het mooiste compliment dat Luc en Wiejanne hebben kunnen krijgen.
Ben je deelnemer aan de challenge en wil je graag het originele bestand van de foto in je bezit krijgen. Stuur dan even een e-mail naar info@koiquestion.com onder vermelding van je naam en met een foto van het certificaat of gewoon van de betreffende Koi zodat wij de juiste foto naar je terug kunnen sturen.
foto’s: Janine Doorduin
