Het voelt nog alsof ik gisteren besloot te stoppen met de Koi-hobby maar in werkelijkheid zijn we al een week verder in de tijd. En niet alleen dat, ook ben ik al een heel stuk verder gekomen met de daadwerkelijke afbouwacties. Waar Facebook al niet goed voor is.
Plaatsing van de link naar mijn vorige artikel op het sociale medium zorgde ervoor dat een oud klasgenote uit mijn lagere school periode erachter kwam dat ik ging stoppen. “Zeg Jeroen, verkoop jij ook vissen?” schreef ze me in een chatbericht. Ja, ik wil natuurlijk mijn vissen wel verkopen dus er werden over en weer wat berichten geschreven en telefoonnummers uitgewisseld.
Een goed gevoel dat ik er iemand oprecht blij mee heb kunnen maken
Het verhaal bleek gecompliceerd. Bij de vijver van een oom van haar waren 9 Koi en een steur gesneuveld… Uiteraard werd ik terughoudend in mijn verkoopdrift. Eerst moest ik gaan bekijken wat daar aan de hand kon zijn voordat ik over zou kunnen gaan tot verkoop. Voor de volgende dag een afspraak gemaakt en met de testset in de hand richting de beoogde nieuwe vijver gegaan. Een eerste blik in de vijver stelde me enigszins gerust. De nog aanwezige Koi en een steur zwommen heerlijk rond en het water zag er helder uit.
Ik vroeg de eigenaar of er al iemand de dode en de levende vissen had bekeken en het water had getest en dat bleek het geval. Een gerenommeerd hobbyist uit Oss was komen kijken en hij had aan de slachtoffers geen rare dingen kunnen ontdekken. Geen plekken die konden duiden op de aanwezigheid van parasieten en bacteriën, kieuwen prima intact en de gangbare waterwaardes waren prima in orde. De nog levende vissen leefden helemaal op in zuurstofrijk water in een snel geplaatst zwembad met beluchting. De conclusie werd getrokken dat het dood door zuurstoftekort moest zijn. Het extreem hete weer en een dreigende onweersbui met bijbehorende lage druk in combinatie met het feit dat de vijver niet extra belucht was, hadden tot deze sterfte geleid.
“Zeg Jeroen, verkoop jij ook vissen?”
Een plausibel verhaal maar toch, ik had mijn testset niet voor niets meegenomen maar ook ik kwam tot de conclusie dat het water dik in orde was en er draaide inmiddels een luchtpomp met twee luchtschijven om de zuurstofvoorziening nu wel goed te houden. Het gevolg, gezonde Koi die tevreden hun rondjes zwemmen door gezond water. Voor mij een teken om tot verkoop over te gaan.
Hirasawa Sanke, 4 jaar oud en met 58cm de grootste uit mijn vijver
Forse mannelijke Isa Showa waar mijn KoiQuestion avontuur mee begon. 6 jaar, 55cm.
In een paar stappen gingen de vissen vervolgens over naar hun nieuwe bestemming. Op dag 1 gingen er twee vissen met een gezamenlijke lengte van 1 meter. Onder hen de Kika Karashi van vorig jaar. Toen met een lengte van 26cm opgehaald en nu met een lengte van 46cm weggebracht… Toen dit goed bleek te gaan zijn de dag erop mijn Hirasawa Sanke en de Isa Showa overgeplaatst. Het laatste stapje was voor de Matsue Kohaku en Sanke en de twee Shiro Utsuri van Okawa (waarvan natuurlijk nog wel een laatste update volgt).
Sanke van Matsue, 2 jaar 37cm
Kohaku van Matsue, 1 jaar 40cm.
En zo ben ik, een week na mijn aankondiging, al mijn vissen kwijtgeraakt. Een goed gevoel dat ik er iemand oprecht blij mee heb kunnen maken. Een goed gevoel ook dat ik ze zo snel kwijt ben. De grote schoonmaak van de materialen en het afbreken van de vijver kan beginnen. Het kan echt wel snel gaan…
3 reacties
Tja,
En dan vul je zo’n gat met…….aarde. Daar waar eerst de Koi zo vrolijk hunner rondjes zwommen.
Ik wens je veel succes in jouw leven zonder vijver, het zal ook wel weer goed komen.
Tja Engel, het is niet anders. Ik ben er van overtuigd dat dit voor mij de juiste beslissing is en daarbij ben ik heel blij dat de vissen naar een goed adres gegaan zijn.
Nooit leuk om te lezen dat een gedreven mede-hobbyist ermee stopt.
Uiteraard respecteer ik je besluit al ga ik je wel enorm missen. 🙁