Wij houden van Oranje… U2?

Vertigo – ja ik mag haar bij de voornaam noemen inmiddels – zwemt alleswetende, doch ook in volle onschuld haar rondes in de blauwe kampioensbak. De uitstraling van de Kohaku is nog altijd subliem. Het is een prettig weerzien na een jaar waarbij ik blij ben te constateren dat het zo goed met haar gaat, juist terwijl verblijvende in een hobbyistenvijver. De charme berust voornamelijk op de formidabele lichaamsbouw die van kop tot staart ferm en sterk oogt, maar tegelijkertijd ook gestroomlijnd en subtiel. Vooral de verhoudingen tussen de grote en vorm zijn volprezen kloppend. Bekijk nu de video…

Kijkend naar de huidkwaliteit is de showtechnische staat dat echter niet. Het hi namelijk, is niet dieprood zoals dat hoort op een show, maar eigenlijk juist heel erg zacht. Het is in alle eerlijkheid best oranje te noemen. De pigmentatie is daarentegen niet slecht, is dik waarmee ik bedoel dat de kleur zich in voldoende lagen van de schubben van kwaliteit toont. De kleur is niet breekbaar en ook niet geheel onbelangrijk; egaal. Hoe de Japanse kwekers hierover denken kun je binnenkort zien in een heus video-interview wat we met hen opnamen. Vertigo werd overigens vernoemd naar de gelijknamigehit van de band U2, waarvan de eigenaar tamelijk fan is.

‘anders had ik betrapt kunnen worden’

Het patroon is om te smullen en maakt de vis tot wie ze is. Als yondan Kohaku, hetgeen wil zeggen dat de Koi vier rode patronen meedraagt in diens verschijning, is ze een lust voor het oog. Het is maar goed dat de vis zich in een groot showvat bevind waarbij het water niet te hoog staat; anders had ik betrapt kunnen worden op het te ver voorover leunen in een poging de vis te kussen. Het blijft een van de beste Koi die Nederland ooit zag. Vertigo; gefeliciteerd meid!