“You buy it away before my nose”

Anyone 800? 800 it is. Do I hear 825? 850 for the people from Groningen. Does Friesland has an higher bid maybe, vraagt de olijke veilingmeester? Mike Snaden perhaps? “is there another Mike you’re talking to”, vraagt de Engelsman terwijl hij omkijkt. Een schaterend lachen stijgt op om vervolgens evensnel weer te bekeren tot een geduchte achtzaamheid. Wordt ik nog overboden of is ie echt van mij? Going once… Gong twice…

Pfffiiieuww zeg, wat een spanning zo een veiling. Dat is een heel gebeuren. Echt superleuk om mee te maken en spannend bovendien. Daar we de vissen zojuist uitgebreid hadden besproken met de kweker zelf en hadden beoordeeld in een workshop, konden mensen nu hun kans grijpen om zich eigenaar te maken van een van deze vissen. Het bieden begon met Euro 400,- en werd telkens met een opbod van Euro 10,- verhoogd en de veilingmeester was niemand minder dan de co-organisator van het geheel; dierenarts drs. Rob Heymans. Deze laatste was hiermee even content als een kind dat zijn schoen mag zetten. Het “Do I hear” en “going once.. going twice… SOLD!”, lagen hem op de tong als zijn moedertaal. Of het zijn spirit was, de adviezen van Bram, de volmondige ‘yesyesyes’ van Dainichi-San of toch de vissen zelf, dat zullenwe in het midden laten, maar geliefd waren ze wel.

Het waren dan ook echt niet de minste vissen die zich nog meer lieten gelden al zwemmend in een vat in real life dan op een foto op het internet. Mensen waren vooral erg gecharmeerd van de Gachapin Showa die een aantrekkelijk patroon huisvest dat zich echter nog niet heeft geuit. Persoonlijk had de Dainichi afgezant een andere keus en ook Mike Snaden had weer een andere showa getipt als de beste. Toch wist deze koi voor 1075 Euro een nieuwe eigenaar te vinden en dat was prachtig om te zien gebeuren. Juist wanneer men dacht ‘ik heb hem’, was er toch nog iemand die zijn vinger opstak bij het schelmen van de tekst ‘going twice’. Deze spanning was merkbaar aan de gezichten af te lezen, want er waren meerdere mensen die  deze vis toch echt heel graag tot de hunne wilden maken. Als de hamer dan uiteindelijk is gevallen en de bieding beklonken, reikt de trotse nieuwe eigenaar de hand aan diens concullegae. De sfeer was er eentje van genieten, van een spel en spanning tussen bloedserieus en een brede lach.

Deze vissen zijn niet zomaar de eerste de beste en door Shigeru Mano geselecteerd voor dit evenement. Dan wil je natuurlijk wel iets moois meenemen en daar de vissen ook als lijdend voorwerp werden gebruikt om de bloedlijnen en diens karakteristiekken te verduidelijken was er voor ieder wat wils. Iedereen was dan ook erg in zijn nopjes met hun ‘newly purchased koi’. Van kweker die biedt met het oogmerk om mee te gaan kweken tot een hobbyist compleet verliefd geworden op die ene tosai. Ook Shigeru Mano, de geestelijk vader van de Koi was hierbij aanwezig en werd steevast gevraagd welke eindlengte hij in gedachten had voor de koi die op dat moment onder de hamer ging. En grap en een grol werd niet geschroomd en zelfs een Fries schroomde niet om met een lach en vol van Britse bravour te stellen; “: You buy it away before my Nose”….

KoiQuestion zal deze vissen stuk voor stuk trachten te  volgen in zoverre de nieuwe eigenaren hiermee instemmen. Van alle vissen kun je dan ook in de komende weken een artikel verwachten waarin we deze bespreken. Wil je hierop niet wachten en de Koi nog eens zien, kijk dan op de Flickr pagina van KoiQuestion. Alle nieuwe eigenaren willen hierbij dan ook feliciteren met hun Dainichi tosai. dat ze maar groot en mooi moge worden…