Tweede kerstdag 2010. Vrij van het werk; wakker worden met het gezin; samen ontbijten en stiekem dat ene cadeautje al uitpakken met de kleine om dan samen met het lego te spelen onder dat wat met kerst niet mag ontbreken… de kerstboom. We hebben een kunstboom en weet je wat ik nu het allerlelijkste vind van zo een kerstboom. Nee, dat zijn zeker niet de altijd groene naalden die niet uitvallen, maar wat is zo’n boom altijd gruwelijk perfect gevormd. Bah! Het lijkt wel een bijgesneden Tancho….
Ik stel het veel vaker. Perfectie ligt in onvolkomenheden en tekortkomingen. Dat geldt voor een relatie, voor een kerstboom en zeker ook voor Koi. Het maakt dat iets voor ons eigen wordt en uniek. Ware perfectie is een illusie, maar de weg naar dit streven is het die de moeite waard is. Het behalen van een Grand Champion titel zou voor mij geen einddoel zijn, maar slechts een middel. De weg er naar toe maakt dat je het beste uit jezelf en je Koi haalt om die begeerde titel te behalen. Dat noemt men ook wel ‘hobby’. Het is maar vanuit welk perspectief je het bekijkt.
‘Dat noemt men ook wel ‘hobby”
Bezit je een perfecte Koi? Dan kun je deze eigenlijk alleen nog maar  laten verslechteren. Een perfecte Koi zal helaas niet het perfecte prijskaartje hebben en van een perfecte Koi kun je ook niets meer leren, die is immers al perfect. Nee, de perfecte Koi hebben we allemaal. Die kost niet perse 4 cijfers of meer. Een perfecte Koi heeft mankementen en tekortkomingen. Geen stumper, dat niet, maar schoonheidsfoutjes, zoals de moedervlek van Madonna, het voorhoofd van Tyra Banks of die ene uitloper op die o zo mooie Tanchospot. Dat is echt, dat is puur en uniek. Ja, ik ben er uit. Volgend jaar maar een boompje met kluit…
